ธรรมปาละ (อักษรสิทธัม: , Dha-rmma-pā-la;[3] เบงกอล: ধর্মপাল; ครองราชย์ในคริสต์ทศวรรษ 770 - คริสต์ทศวรรษ 810) เป็นผู้ปกครององค์ที่สองแห่งจักรวรรดิปาละในภูมิภาคเบงกอล อนุทวีปอินเดีย พระองค์เป็นพระราชโอรสและผู้สืบทอดต่อจากโกปาละที่ 1 ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ปาละ พระองค์ขยายดินแดนจักรวรรดิอย่างมากและทำให้ปาละมีอำนาจเหนืออินเดียตอนเหนือและตะวันออกธรรมปาละปกครองเหนือบริเวณที่ปัจจุบันคือเบงกอลและรัฐพิหาร และแต่งตั้งผู้ได้รับการแต่งตั้งที่ Kannauj พงศาวดารปาละยังอ้างว่าผู้ปกครองอินเดียเหนือหลายพระองค์ยอมรับในอำนาจอธิปไตยของพระองค์ แต่คำกล่าวอ้างเหล่านี้ดูเหมือนจะเกินจริง ธรรมปาละพ่ายแพ้ต่อ Gurjara-Pratiharas สองครั้ง แต่ในแต่ละครั้ง Rashtrakuta ในช่วงต่อมาได้พ่ายแพ้ต่อ Pratihara ทำให้ปาละมีอำนาจเหนืออินเดียเหนือ ผู้ดำรงตำแหน่งถัดจากธรรมปาละคือเทวปาละ พระราชโอรสผู้ขยายจักรวรรดิให้กว้างกว่าเดิม